беғам

[بي غم]

он ки ғаму ғусса надорад, дур аз андӯҳ: беғаму ғусса будан

◊ дами беғам задан а) аз ғаму ташвиш фориғ шуда, роҳат кардан, беғамона дам гирифтан; б) фориғболона умр ба сар бурдан, осуда зиндагонӣ кардан